Wat is het verschil tussen de herborist, fytotherapeut en medical herbalist… het heeft toch allemaal te maken met planten binnen de context van gezondheid?
Tja, het is niet zo simpel om eraan uit te geraken, van wie doet wat en wat doet wie. Daarom is dit mijn allerbeste poging om de verschillen in kaart te brengen. Ik doe dit vanuit mijn eigen ervaring, omdat ik alle opleidingen hierboven genoemd, ook zelf heb gevolgd. Ik ga mijn objectiviteit naar boven halen voor deze beschrijving, en vergelijkenderwijs erdoor werken, lichtjes verweven met mijn eigen verhaal en hier en daar een fragment uit de gewichtsdragers binnen de wereld van geneeskrachtige planten.
Herborist
De Vlaamse Herboristen Vereniging beschrijft de herborist als iemand die kruiden/planten in het veld kan herkennen, maar even goed op de hoogte is betreffende het telen, bewaren en verwerken van geneeskrachtige planten. Ze weten wat voor inhoudsstoffen in de plant zitten en hoe ze die eruit kunnen halen. Ze kennen de toepassingsmogelijkheden en daarmee samen, de gevaren en de heilzaamheid van deze stoffen. Strikt genomen (wettelijk bepaald) beoefent de herborist geen geneeskunde.
Of je het doet als hobby of beroep, het is een ongelooflijk rijk en stimulerend vakgebied! Ik koester mijn ervaring als herborist en gebruik op dagelijkse basis nog de kennis die ik opdeed tijdens mijn opleiding, omdat ik graag bezig ben met de planten zelf en de bereiding ervan. Het is “hands-on”. Zo behoud ik contact met de plantenwereld omdat mijn beroep als “medical herbalist” weinig ruimte laat om buiten te werken.
ps. Er zijn veel opleidingen tot herborist. Wees kieskeurig, want er zijn grote kwalitatieve verschillen!
Fytotherapeut
De fytotherapeut beoefent een vorm van alternatieve geneeskunde en behandelt effectief gezondheidsklachten met planten. De Nederlandse Vereniging voor Fytotherapie omschrijf het als de behandeling, vermindering of voorkoming van aandoeningen met geneeskrachtige planten, delen van planten en de bereidingen ervan. Belangrijke criteria zijn de kwaliteit van de plant en bereiding, de werkzaamheid en de veiligheid van de bereidingen.
Het is een trapje hoger op de ladder van wetenschappelijk onderbouwd, formeler, intensiever met wat basis aandacht voor veel voorkomende aandoeningen. Hoewel bezig met de deugden van de natuur, is echt contact met de natuur hier niet helemaal deel van.
Wat mij heel hard opviel tijdens mijn opleiding is dat de ene opleiding de ander niet is. In België kan je binnen een kleine jaar bij wijze van een deeltijdse opleiding je bekwamen tot praktiserende fytotherapeut. In Nederland is het 4 jaar deeltijds onderwijs de norm, iets heel anders dan in België! En om het nog wat verwarrender te maken, in Engeland is (was) de “phytotherapist” een 4-jarige, voltijdse universitaire opleiding. België met alle strenge normen en waarden… snap jij het? Fytotherapeut in 1 jaar?
Met mijn 1 jaar deeltijdse Belgische opleiding en een kop vol kennis van formules en Latijnse benamingen had ik het razendsnel door dat ik heel beperkt was in mijn praktijk. De diepere kennis van pathofysiologie en pathogenese was er niet… Ja, minder ernstige “straight forward” klachten vielen er goed mee te ondersteunen, maar daar eindigt het verhaal. Als je geen echte kennis hebt van het menselijk lichaam en de aandoeningen ons kunnen overkomen, is dr. Google een magere en soms gevaarlijke hulp. De studenten die met mij in de klas zaten tijdens de fytotherapie opleiding, waren allemaal apothekers of artsen. Zij hadden die doorgronde kennis waar ik zo een heilig nood aan had. Medische basiskennis als toevoeging was een overweging maar bij inkijk in de syllabus zag ik dat ik er ver voorbij was (ik heb jaren geleden al een 4-jarige opleiding Natuurgeneeskunde gedaan en had dus voldoende basiskennis). Een degelijke Nederlandse cursus was een ander optie, maar uiteindelijk was het de Engelse opleiding tot “medical herbalist” die mij het meest complete leek.
Medical Herbalist
Als schok ontdekte ik tijdens mijn zoektocht, dat alle Engelse universiteiten de opleiding aan het afschaffen waren. Het ging plots van beschermd beroep tot een niet-beschermd beroep. Wie zou daarachter zitten? You tell me. Wat ik wel weet, is dat de kruidencultuur in Engeland ijzersterk ingeburgerd is! De Engelsman zou zeggen: “You can’t keep a good thing down”. En inderdaad. Het ‘National Institute of Medical Herbalists’ (NIMH) greep direct in om de situatie in goede banen te leiden. Ze houden vast aan hun waarden te midden van een heuse storm (ha ha, ik moest denken aan “burn the witches”), een school werd opgericht (Heartwood) die de BSc verder aanboden. Nu wel met een diploma als papiertje als gevolg van allerlei wettelijke vliegen in de zalf, maar wel degelijk de content van de oorspronkelijke BSc. Ondertussen zijn er 3 scholen bijgekomen die voldoen aan de vereisten van NIMH… voilà, en zo leeft ons beroep volbloedig verder.
NIMH is een internationale organisatie die al meer dan 100 jaar de competenties van de beoefenaar op peil houdt. Enkel leden met een 4-jarige bachelor niveau kwalificatie mag zich als praktiserend lid registreren. Daardoor kan de patiënt, ten alle tijden, verzekerd zijn van een hoogstaande, professionele aanpak. En ik ben fier dat ik lid ben van NIMH, want het is een eer die niet zomaar uit de lucht valt. Ik heb er immers hard voor gewerkt.
Voor alle duidelijkheid, hier op het Europese vasteland bestaat er geen opleiding tot “medical herbalist”. Daarom ook dat ik de titel in het Engels tussen haakjes heb gezet.
De opleiding leunt sterk aan bij de functionele geneeskunde. Een behandeling houdt niet enkel “deze plant voor dat symptoom” in. We vertrekken vanuit het regulier medisch model en begrijpen de ziekten en de processen die aan een bepaalde conditie gerelateerd zijn.
We kunnen jou klinisch onderzoeken, we beschikken over de nodige kennis en beredeneringsvaardigheden om diagnoses te stellen (stout, stout, het is verboden in België).
We kunnen bloedtesten en ander medische testen interpreteren (ook verboden), we kennen de gevaartekens (Red Flags) wat wil zeggen, dat we weten wat te behandelen valt met planten, en wanneer iemand door te verwijzen naar een arts.
Interacties met al dan niet voorgeschreven medicatie en neveneffecten, daar zijn we tot en met op getraind.
We hebben allemaal verplichte 500 klinische uren doorlopen in ziekenhuizen en privéklinieken. Met andere woorden, we hebben een diepgaande praktische ervaring, en niet enkel boekenkennis waar we mee aan de slag gaan.
We kunnen perfect naast of samen met artsen, specialisten of ander gezondheidsprofessionals werken, ook in het geval van ernstige ziekten.
We werken met andere / hogere dosissen dan de fytotherapeut of de herborist. Dosissen en bereidingsvormen zijn voornamelijk gebaseerd op de Britse Pharmacopoeia. Ik richt me ook dikwijls tot het European Medicines Agency. We zijn ook in staat om de zogenaamde “giftige” planten veilig en effectief te gebruiken (ook verboden in België).
We zijn de complexe wereld van de research ingedoken en hebben de vaardigheid om het kaf van het koren te scheiden en de kennis uit wetenschappelijke studie om te vormen tot bruikbare informatie binnen de praktijk.
Bovendien blijft regelmatige bijscholing verplicht. Ik leer nog alle dagen!
Een dilemma van een andere aard… Hier in België wordt “medical herbalist” automatisch vertaald naar een medische herborist. "Medische herborist"... het bestaat niet. Het is moeilijk om te verduidelijken. Als ik dan toch het medische deel zou toevoegen tot de herborist, is de totaalsom nog steeds niet een “medical herbalist”. Zo, hoe noem ik mezelf in het Nederlands? Voorlopig hou ik vast aan “medical herbalist”. Maar het zou wel leuk, nee super zijn, als mijn vakgebied erkent wordt voor wat het werkelijk is.
#medicalherbalist #nimh #fytotherapie #herborist #vlaamseherboristenvereniging #nfv #pharmacopoeia #ema #hamme #wonderboom #gezondheid #natuurgeneeskunde #kruidengeneeskunde
Commenti